Benny, Carlo, Danny, Dominique & Theo nemen afscheid “Als je bij Luyten hebt gewerkt, wil je nergens anders meer aan de slag”

Werken bij Luyten kan positieve gevolgen hebben. Vraag maar aan Benny, Carlo, Danny, Dominique en Theo, die afscheid van ons moesten nemen toen ze de pensioengerechtigde leeftijd hadden bereikt. “Vaak moest ons werk gisteren klaar zijn”, zeggen ze, “maar dat woog niet op tegen al de positieve punten. Wij hebben dan ook zeer graag gewerkt bij Luyten.”

Met eenenveertig jaar dienst op de teller is Danny Jacobs (62) uit Halen de recordhouder van dit afscheidnemende vijftal. Eerst werkte Danny in het atelier, daarna ging hij de baan op en hij beëindigde zijn lange loopbaan als projectleider. “Het mooiste bewijs dat er in dit bedrijf doorgroeimogelijkheden zijn voor wie dat wenst”, vertelt Danny. “Ik ben noodgedwongen projectleider geworden omdat ik om medische redenen geen fysiek werk meer kon doen. Het was de perfecte oplossing. Soms vond ik het jammer dat ik geen plaatsingen meer kon doen want daar heb ik zeer goeie herinneringen aan. Vooral aan de opdrachten in het buitenland, waarvoor we telkens een hele week weg waren. In die eenenveertig jaar zijn er weinig dagen geweest dat ik met tegenzin ben gaan werken, want ik werd goed verzorgd in dit bedrijf. Luyten was voor mij de ideale werkgever.”

Carlo Moons (62) uit Schulen is exact dezelfde mening toegedaan. In tegenstelling tot Danny Jacobs stond Carlo zijn hele loopbaan lang in het atelier, en daar stond hij graag. “Alles was altijd in orde”, vertelt Carlo. “Ik heb op enkele andere plaatsen gewerkt en daar ging het er een stuk minder professioneel aan toe. Uiteraard is het een sector met strakke deadlines. Meestal moest ons werk gisteren klaar zijn. (lacht) Maar het hoorde er nu eenmaal bij en het woog niet op tegen alle positieve punten.”

Iedereen vriendelijk

“Ik ben overal geweest”, zegt Diestenaar Dominique Vandevoort (68), die meer dan twintig jaar onderweg was als plaatser. “In binnen- én buitenland: Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk, Engeland, Schotland… We zijn zelfs in Saint-Tropez geweest. Soms deden we zelfs een nachtje door om de deadline te halen maar dat nam ik er graag bij. We hebben de interieurinrichting gedaan van de shops van het kledingmerk Hackett, daar bewaar ik de beste herinneringen aan omdat het zo’n mooie winkels waren. (mijmert) Fijne tijden. Als je bij Luyten hebt gewerkt, wil je nergens anders meer aan de slag. Om de simpele reden dat iedereen er vriendelijk was, er hing altijd een aangename sfeer. En als je met een probleem zat, werd je geholpen.

Lummenaar Benny Put (61) werkte een zevental jaar in het atelier. “Zo bijna alles wat we maakten, was speciaal”, herinnert Benny zich. “Dat maakte mijn job zo bijzonder. Op die manier heb ik materialen leren kennen waar ik voordien nog nooit van had gehoord. Ik herinner me ook dat we een eyecatcher moesten maken voor een hotel, en dat dat een interessante uitdaging was. Wat ik zo fijn vond aan werken bij Luyten was de afwisseling: geen enkele dag was hetzelfde. Zonder overdrijven, kan ik zeggen dat het de beste plaats is waar ik ooit heb gewerkt. Omdat ik er zo goed omringd werd door collega’s die elk hun verantwoordelijkheid droegen. Als er iets opgemeten moest worden, was dat een taak van een collega, daar hoefde ik me niets van aan te trekken. Zo kon ik me volledig concentreren op mijn specifieke taak.

Alles onder water

Theo Tielens (64) uit Koersel – die zesentwintig jaar bij Luyten heeft gewerkt – mag afsluiten met enkele grappige anekdotes. “Ik heb vooral binnendeuren gemaakt”, zegt hij. “Indien nodig ging ik wel eens mee plaatsen, maar mijn echte plaats was in het atelier. Toen ik met pensioen ging, was dat met een dubbel gevoel. Ik had namelijk graag nog enkele jaren doorgewerkt, omdat het zo aangenaam was bij Luyten. De sfeer was er altijd optimaal en de bazen waren mannen met wie je kon praten. Anderzijds liet mijn rug het afweten, dus moest ik wel stoppen. Maar de herinneringen blijven. Zoals die keer dat we in Beringen aan het werken waren in een café. Een halfuur voor de feestelijke opening boorde een collega per ongeluk door een verwarmingsleiding: alles onder water. (lacht) Een hilarisch moment, al dachten we daar toen anders over. Maar goed, we hebben het opgelost en tijdens de opening heeft niemand iets gemerkt van wat er zich een halfuur eerder had afgespeeld. In Lanaken hebben we iets soortgelijks meegemaakt. Achteraan in het jongerencafé waren we de dansvloer nog aan het boenen terwijl de eerste bezoekers arriveerden aan de voordeur. De garçons waren de champagne al aan het uitschenken terwijl wij net op tijd wegglipten via de achterdeur. (lacht) Niemand die ons gezien heeft. Om maar te zeggen: goeie werknemers van Luyten zorgen dat alles altijd in orde komt.”